Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012
Αντίλαλος
Μουσική Σύνθεση: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Ύστερα έρχεται πάντα η σιωπή.
Πάντα δείχνει το πρόσωπό της
αυτή η απο μέσα Σωτηρία στο τέλος.
Μα κανείς δεν τη λαβαίνει υπ' όψιν.
Γιατί μένει ζωντανή η προτίμηση
στο δυνατό πόνο
που προκαλεί το ανεκπλήρωτο.
"Είναι γλυκό να διαλύεσαι"
"Είναι δροσερά τα θολά νερά του έρωτα
όταν καίγεσαι"
Ω, είναι υπέροχο το άρωμα
του κορμιού που δεν άγγιξες.
Είναι λυτρωτικά τα λόγια που δεν άκουσες.
Είναι ζεστό το κρεβάτι που δεν ξάπλωσες.
Ποιος ακούει τη σιωπή
όταν φωνάζει η καρδιά..
Ποιος διαλέγει να πεθάνει στην ηρεμία
όταν τρικλίζει το σώμα απ' το τρέμουλο
και τον ομορφαίνει το κόκκινο χρώμα στα μάγουλα
που βάφει η επιθυμία....
m-g
Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012
ΚΡΙΣΗ
Κι αν καμιά φορά αντικαθιστάς το όνειρο
με την πραγματικότητα
και 'κείνη σε σκορπάει
και είναι σαν πέτρες που πέφτουν βράχια
πάνω σου, πες
"ζωή".
Έχεις κερδίσει ένα βήμα
πιο κοντά στην πληρότητα
Ένα βήμα πιο κοντά
στην υπογραφή συνθήκης [...]
και παραδέχεσαι πως
"τίποτα
τίποτα δεν εξουσιοδοτείς,
παρά τον πόνο
-καλύτερα-
να σε φορτώσει με το βάρος της εμπειρίας
που θα χρειαστείς,
ώστε δίνοντας λόγο στον εαυτό σου,
να έχεις και την τόλμη να τον κρίνεις"
με την πραγματικότητα
και 'κείνη σε σκορπάει
και είναι σαν πέτρες που πέφτουν βράχια
πάνω σου, πες
"ζωή".
Έχεις κερδίσει ένα βήμα
πιο κοντά στην πληρότητα
Ένα βήμα πιο κοντά
στην υπογραφή συνθήκης [...]
και παραδέχεσαι πως
"τίποτα
τίποτα δεν εξουσιοδοτείς,
παρά τον πόνο
-καλύτερα-
να σε φορτώσει με το βάρος της εμπειρίας
που θα χρειαστείς,
ώστε δίνοντας λόγο στον εαυτό σου,
να έχεις και την τόλμη να τον κρίνεις"
Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012
Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012
Αντίλαλος
Αποζητώ...εκεί που πατώ ξυπόλυτη,
αχνούς απ' τις ανάσες σου..
Και λούζομαι
κι αποκοιμιέμαι,
στις γούρνες που έπλυνες τα χέρια σου
κι άφησες άπλυτη ψυχή,
να με χτίσει στα τείχη σου..
Ξεζούμισα το νου
και μόνον εσύ στάλαξες.
Αγνάντεψα τον κόσμο
και μόνο εσένα είδανε τα μάτια μου.
Έκανα να φωνάξω και
τ' όνομά σου μοναχά, κάθε φορά
μου 'στελνε πίσω ο μακρινός μου αντίλαλος.
Χαρά της ατέλειωτης γιορτής μου
που δε φάνηκες
Καημέ της αναπόφευκτης λήθης μου
Κρύψου κάτω απ' το σεντόνι
του ανεκπλήρωτου
και του απαρηγόρητου
του μακρινού
και του παντοτινού μου έρωτα
να ζεσταθείς από την αύρα μου.
Κι εγώ ας ζεσταθώ απ' την απουσία ...
αχνούς απ' τις ανάσες σου..
Και λούζομαι
κι αποκοιμιέμαι,
στις γούρνες που έπλυνες τα χέρια σου
κι άφησες άπλυτη ψυχή,
να με χτίσει στα τείχη σου..
Ξεζούμισα το νου
και μόνον εσύ στάλαξες.
Αγνάντεψα τον κόσμο
και μόνο εσένα είδανε τα μάτια μου.
Έκανα να φωνάξω και
τ' όνομά σου μοναχά, κάθε φορά
μου 'στελνε πίσω ο μακρινός μου αντίλαλος.
Χαρά της ατέλειωτης γιορτής μου
που δε φάνηκες
Καημέ της αναπόφευκτης λήθης μου
Κρύψου κάτω απ' το σεντόνι
του ανεκπλήρωτου
και του απαρηγόρητου
του μακρινού
και του παντοτινού μου έρωτα
να ζεσταθείς από την αύρα μου.
Κι εγώ ας ζεσταθώ απ' την απουσία ...
Άδειο όνειρο εμβόλισε τις πρωινές μου ώρες
Κι η μέρα μου ξώκειλε.
Μαύρα πουλιά πετάξανε πάνω απ' τον ουρανό μου
κι οι οιωνοί μου πεθαίνανε.
Μια καλημέρα πάλι χάθηκε στο δάσος της νύχτας...
Ένας βασιλιάς έπεφτε απ' το θρόνο του συνέχεια
Ανάμεσα σε χιλιάδες αστέρια
Πιο λαμπερός από όλα
Με μια κραυγή υστερίας
Χειρότερη απ' το "παραγκωνισμένος ¨
Χειρότερη απ' το ¨μισητός¨
Κι η ανάσα του έκαιγε τον ουρανό
Και τα χέρια του χτυπούσαν το σκοτάδι μανιασμένα
Η κραυγή στεκόταν και τον κοίταγε...
Τα μάτια της ορθάνοιχτα τον καταπίνανε
¨ Άμοιρε λιποτάκτη..Πέσε
Η γη αξίζει στους βασιλιάδες
χμ!
Στον ουρανό, μόνο η κορώνα τους...¨
Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012
ΕΣΤΙΕΣ ΜΙΚΡΟΒΙΩΝ-1977 ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ
ΠΙΣΤΕΥΩ
Πιστεύω σε μια χημική ένωση Πατέρα Παντοκράτορα
Πιστεύω σε μια ηλεκτρική εκκένωση Άγιο Πνεύμα
Πιστεύω σ’ ένα Γιο Μονογενή που βγήκε από το σπέρμα
Πιστεύω σε μια φυσική εξέλιξη Μητέρα Αειπαρθένα
Πιστεύω σε μια εκκλησία διακόπτρα του φωτός
Και σε δώδεκα Απόστολους του Έρωτα
Πιστεύω σ’ ένα Εσταυρωμένο δέντρο
Και σε μια αρχική ουσία Π
Πιστεύω σ’ έναν άγνωστο παράγοντα
Που γεννάει την περιέργεια
Πιστεύω σ’ ένα πονηρό και σ’ ένα αθώο πνεύμα
Πιστεύω σε μιαν ωραία γυναίκα
Που θα με κάνει ευτυχισμένο
Πιστεύω στη μεγάλη δύναμη της φαντασίας
Που μπορεί στην κόλαση να δει τον παράδεισο
Στο καθετί που βλέπω που ακούω που μαντεύω που αγαπώ
Πιστεύω
Πιστεύω σ’ έναν άνθρωπο αποφυλακισμένο
Απ’ τα δεσμά της σκέψης του τού φόβου του το αυγό
Άγιος ελεύθερος στον Αιώνα τον Άπαντα
Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012
Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)